بخششش را "بخش کن"...محبت را "پخش کن"...

غضب "پریشانی" است...نهایتش "پشیمانی" است...

"به طرف" گوش بده..."بی طرف" نظر بده...

شکیبایی... بر هر "دعوایی"،"دواست"...

هر چه "بضاعتمان" کمتراست..."قضاوتمان" بیشتر است...

وقتی "عصبانی" هستم..."لب به لبخند" نمی زنم!

با "خویشتنداری"..."خویشاوند داری"...

"بخشش"...پاک کن "رنجش"...

بقیش در ادامه